Iritsi da azken eguna, iritsi da kapitulu honetan amaierako puntua idazteko momentua. Lehen Hezkuntza amaitu duzue eta agur esateko unea iritsi zaigu. Irailean abentura berri batean abiatuko zarete, zuen bizitzako kapitulu berria idazten hasiko zarete. Orain ixten duzuen kapitulu honetan ikasitako guztia praktikan jar dezazuen espero dugu. Hala ere, zailtasunak aurkituko dituzue, erronka berriak, beldur izango zarete, baina aurrera jarraitu behar duzue. Ez utzi inoiz idazteari, ez egon geldirik, bizitza aurrera doa eta egoera guzti-guztietatik saiatu behar duzue zerbait ikasten.
Ikus dezazuen zein azkar doan bizitza, hemen duzue oso adibide bikaina:
Beraz, aprobetxa ezazue aukera bakoitza, ez galdu denbora eta BIZI!!
Amaitzeko eta blog honi agur esateko, guk, azken atalean lagundu zaituztegula, zuentzat espresuki bihotz-bihotzez sortutako bideoarekin agurra eman nahi dizuegu. Gustatzea espero dugu:
Gaur, ekainak 21, Europako Musika eguna da. Ez genekien, baina Luciari esker horren berri izan dugu, ikerketa eginda eta Musika Bulegoa elkartea ezagutu dugu, musikaren sektoreko eragileen topagunea eta lankidetza-eremu irekia, eta Euskal Herrian sortu eta ekoitzitako musika bultzatzeko eta indartzeko asmoz sortua.
Musika Bulegoaren proiektuan barne, Musikaren balioa trasmititzeko, Anjel Lertxundik hurrengo manifestua egin du. Entzun adi!
Erakunde berdinak, bideo polita argitaratuta dauka, Miren Amuriza bertsolariak musikaren inguruan idatzitako manifestuarekin eginda. Oso istorio polita da, edukiagatik alde batetik eta bideoaren produkzioagatik bestetik.
Gaur, ekainak 20, Errefuxiatuen Nazioarteko Eguna dugu. Gutxi gehiago gehitu ahal dugu gai honetaz, dagoeneko dena esanda dago.
Hala ere, gaurko egunean, haiena hain zuzen, zerbait utzi nahi genizuen hemen. Gure besoak eta bihotzak zabaldu nahi dizkiegu txoko txiki honetatik gure ulermena eta laguntasuna adierazteko.
Sentimenduak eta emozioak pil-pilean dauden momentu honetan, bizitzarako baliogarria den beste gai bat ekartzen dizuegu gaur.
Ziur ez dela termino berria eta askotan entzun dugula, baita erabili ere... Baina, norbait ausartzen da emozioak zer diren azaltzen? Inside out pelikula ikusi baduzue (ez baduzue egin, gomendagarria da oso), oinarrizko emozioak gogoratuko dituzue: poza, haserrea, beldurra, amorrua eta nazka. Guzti-guztiak gurekin bizi dira, eta momentuaren arabera, hauetako baten bat agerian egoten da.
Gorago aipatu dugun moduan, gure bizitzan daude jaiotzen garenetik, eta gure nortasuna eraikitzerakoan eta elkarrekintza sozialean paper garrantzitsua betetzen dute.
Baina, kasu egiten diegu geure emozioei? Arreta jartzen dugu ulertzeko zer esan nahi diguten? Denbora gehiago eman beharko genioke horri, ez duzue uste? Horretarako existitzen da adimen emozionala, pertsona batek era orekatuaz emozioak eta sentimenduak adierazteko eta besteenak ulertzeko trebezien multzoa. Erreza dela uste duzue?
Aurreko irudian isladatzen den moduan, Adimen Emozionalaren trebetasunak dira emozioak hautemateko gaitasuna, emozioak ulertzeko gaitasuna eta emozioak adierazteko trebetasuna. Baina mundu guztiak ez daki emozioak maneiatzen, hori ere ikasi egiten da, eta ez egun batetik bestera. Horretaz aparte, ez uste umeen kontua denik bakarrik, nagusiona ere bai. Ez da lan erreza emozioak behar bezala hautematen, erregulatzen eta ondo adierazten. Denbora dexente eskaini behar zaio. Hemendik zer edo zer landu dugu ikasturtean zehar, batez ere zuen arteko gatazkak bideratzen laguntzeko.
Kontuan izan behar dugu ez garela bakarrik bizitzen eta besteekin elkarbizi behar dugula. Zaila da, batez ere emozioek (interpretagarriak direnak) parte hartzen dutenean. Erresilientzia kontua landu genuenean, azaldu genuen guztiok ez dugula berdin jokatzen egoera berdinaren aurrean. Berdina gertatzen da emozioekin, eta gure ingurukoenak kontuan izan behar ditugu. Beharbada ez ditugu ulertzen, baina onartzen ikasi behar dugu. Geure emozioetatik hasi eta besteekin ditugun elkarrekintzetan emozioek nola eragiten diguten aztertu behar da.
Ohartu behar dugu ere bai inportantea dela jakitea zer dagokion geure buruari, zeri eman behar diogun garrantzia eta denbora. Hori argi izango bagenu, hobeto joango zitzaigun guztia. Prestatutako bideoa argiago azaltzea eta horretatik martxan jartzeko ondorioak atera ditzazuen espero dugu .
Sarrera amaitzear dago eta zuekin barre egin nahiko genuke, horregatik, gaurko gaiarekin eta aipatutako filmarekin zerikusia duten bi laburmetrai partekatu nahi ditugu. Agian ikusita dauzkazue (filma ikusi duzuenok azkena ezaguna egingo zaizue), baina horrela ez bada, disfrutatzea espero dugu:
Seguru aski guztiok ikusi dugula gure burua bideo hauen eszenaren batean isladatuta, eta norbaitek zer edo zer komentatu nahi badu, aukera aparta dauka orain guztiokin partekatzeko. Bestela, badakizue iruzkinak utz ditzakezuela.
Bukatu aurretik, aholku bat: nahiz eta orain ez diezuen garrantzirik ikusten gai hauei, DBHra joaten zaretenean, jakin dezazuen blog hau zabalik jarraituko duela eta hona jo dezakezuela nahi duzuen bakoitzean. Hemen sortu dugun guztia zuentzat da eta eskuragarri izango duzue.
Lehen berri polit bat aurkeztu badizuegu ere, oraingoan asteburuan gertatutako oso berri triste batekin gatoz... Azken bolada honetan, gelan homofobiaz aritu gara behin baino gehiagotan eta horrekin dago lotuta albistea.
Homosexualak elkartzen diren lokal batera sartu zen, eta festan zebiltzanen kontra tiro egin zuen 29 urteko gizonezko batek, rifle bat eskuetan. 50 hildako egon ziren eta zauritu asko. Poliziak ere tiro egin zuen, eta erasotzailea hil zen tiroketan.
Ikusten duzuenez, berriro ere eredu txarra baino txarragoa dugu eraso homofobo hau. Horregatik, hemendik biztanle zibilen aurka egindako edozein motatako eraso, terrorismo edo homofobia adierazpen gaitzestu nahi dugu, baita Orlandon jazotako erailketak direla eta dugun haserrea eta amorrua, eta biktimenganako eta senideenganako elkartasuna adierazi nahi ditugu ozen baino ozenago.
Sarritan aipatu dugu errefuxiatuen kontuaz zer egin genezakeen... Hemendik oso gertu antolatu den ekintza partekatu nahi dugu zuekin:
Zorion beroenak eman nahi dizkiegu hemendik lasterketan parte hartu duten neska-mutil guztiei eta ekintza aurrera eramateko posiblea egin duten horiei guztiei.
Ikasturte osoan zehar landu egin dugu errefuxiatuen inguruko gaia eta hausnartu dugu gauza gehiago egin beharko zirela euren egoera hobetu dadin.
Gaur dela 74 urte, 13 urteko neskato errefuxiatu bat bere egunkaria idazten hasi zen eta horri esker famatu bihurtu zen mundu osoan. Anna Frank-ez ari gara.
Laguntzat zeukan bere egunkaria, esaldi honekin hasi zen idazten: "Gauza guztiak esan ahal izango dizkizut, nik uste, orain arte inori ez bezala, eta laguntza handia emango didazula espero dut". Eta horrela izan omen zen, ez zoratzeko laguntzailea izan zitzaion neskatilari. Bizitza honetan gehien kostatzen dena nahi du idazleak eta hainbat kontu isladatzen ditu bertan: nor den eta zer gertatzen zaion jakin nahi du. Galera larriak, bat nerabea denean. Askatasuna nahi du, askatasun fisikoa ezin bada, gutxienez pentsamenduarena: pertsona nagusiak kritikatzen ditu, barre egiten die; nahasmendua sentitzen du, larritasuna, eta kexu da. Baina maitasuna ere badu...
Uda honetan ez badakizue zer irakurri, ziur eLiburutegian aurkituko duzuela eta gozatuko duzuela.
Efemeride hau albo batera utzita, gaur egungo kontuarekin gatozkizue:
Tamalez, Tito Marcio Plauto erromatar komediografoak K.a. II. mendean lehenengoz eta Thomas Hobbes Ingalaterrako filosofoak XVII. mendean esan zutenez "Homo homini lupus", hots, "gizona gizonarentzat otsoa da". Bai lagunok, ustelduta dago gizartea eta hainbat berritan isladatzen da.
Gaur, ekainak 12an, Haur Lanaren Kontrako Nazioarteko Eguna da. Zoritxarrez ez dago ezer ospatzeko gaurko egunean, asko aldarrikatzeko baizik! Tamalgarria da benetan, XXI. mendean oraindik ere egoera hori existitzea eta 5 eta 14 urte bitarteko 120 bat milloi haur (neskak zein mutilak) lan-munduratuak egotea. Zergatia? Hainbat arrazoi daude, besteak beste, pobrezia, oso kalitate eskaseko lanak egotea, haurrak babestuko dituen gizarte-asistentzia eza eta haurrak eskolaratuak ezin lanerako adin legala arte mantendu ahal izatea. Haur langile gehienak ez dira eskolara joaten. Beste batzuk, lanera zein eskolara joanda ere, pixkana-pixkana eskolara joateri uzten diote.
Hona hemen albisteetako berria:
Datu harrigarriak, ezta? Jarraian txertatutako bideoaren protagonista zuen adineko umea da, inoiz ez dena eskolara joan eta irakurtzen eta idazten ez dakiena.
Uste duzue Aishak zerbait aldatzeko aukera izango duela etorkizunera begira? Zelan?
Gurpil zoro honi amaiera ematea ez da batere erraza. Mundu-mailako erronka dugu hau, hezkuntza-bidetik bestetik konponduko ez den problema bat edozein kasutan. Kalitate oneko, dohainik zein derrigorrezkoa izango den hezkuntza-sitema bat da honen soluziobide bakarra. Izan ere, eskolara joateak hain zuzen, lan mundutik urrun mantentzen ditu umeak eta lan duin baterako trebatu ere.
Problema hau pixkanaka konpontzeko nazio-mailako ekintzak behar dira, egoera horretan dauden umeak identifikatu haiengana ailegatu ahal izateko. Haur Lanaren Kontrako Egunean aukera ezin hobea dugu blog xume honetatik ozen eta argi aldarrikatzeko umeek ez dutela inondik lanean egon behar eta bai aldiz eskolan.
Espero dugu etorkizunean, egun hau desagertzea haur guztiek haien eskubideak dituztelako eta, hortaz, ez dutelako lan egin behar.
Natura arloan ikasi duzuen moduan, izaki bizidunen bizi funtzioen artean erlazioarena dago. Erlazio funtzioa, ingurunetik informazioa partekatzen eta interpretatzen datza, hau da, komunikazioak garrantzi handia dauka erlazioak garatu ditzagun.
Honekin lotuta dauden galdera batzuk egin nahi dizkizuegu: zer da komunikazioa zuen ustez? Era ezberdinetako komunikazioak al daude? Gauzak adierazteko moduak garrantzirik al du?
Sarrera honetan landu nahi duguna ez da gai berria zuentzat. Zuen familiek, irakasleok eta zuek zeuek ere ildo honetatik jo dugu aspalditik (eta, tamalez, jarraituko dugu ez duzuelako behar bezala egiten...). Askotan aukeratzen duzuen komunikatzeko era ez da egokiena eta ez duzue tratu ona ematen ezta jasotzen ere...
Suposatzen da hurrengo eskema, komunikazioarena hain zuzen, noizbait ikasi behar izan duzuela, baina baten bati ahaztu bazaio, gogorarazten dizuegu:
Agerian dago komunikazioa ez dela bakarka egiten den ekintza, bi pertsonek edo gehiagok hartzen dute parte. Hau Michel de Montaignek oso ondo azaldu zuen: "Hitzaren erdia esaten duenarena da eta beste erdia entzuten duenarena."
Komunikazioan gure jarrerak pisu handia dauka. Ikus dezagun zenbat komunikazio mota dauden jarreraren arabera:
Bazenekiten zeintzuk ziren komunikazio mota ezberdinak? Zuen ustez, zein da hoberena? Zuen burua isladatuta ikusi duzue? Zeinekin? Aukeraketa egokia da?
Ikusitako bideoan ez da azaltzen zer den komunikazio efektiboa, horregatik, bi bideoen bitartez saiatuko gara ulertzen.
Goazen lehenengo bideoa ikustera.
Zuen ustez, hitzik gabeko komunikazioa egon daiteke? Ba al dakizue nola deitzen da komunikazio mota hau? Jarreran fijatzen bagara, zer nolako komunikazioa egon da lehenengo bi animalien artean? Eta beste bien artean? Nortzuk lortu dute euren helburua?
Goazen bigarren bideoarekin:
Kasu honetan badaude hitzak, baina guztiek ez dute lortzen helburua betetzen. Zergatik? Jarreran zentratzen bagara, nolakoa izan da komunikazioa kasu bakoitzean? Zein animaliak lortzen du komunikazio efektiboa izatea? Eta zelan egiten du?
Ikusi eta aipatu dugunez, gauzak nola adierazten ditugun eta hitzik gabeko komunikazioa oso garrantzitsuak dira, komunikazio efektiboa lortu nahi izanez gero, noski! Gure jarrera egoerari egokituta ez badago, edo esandakoarekin bat ez badator, gure helburua ez da burutuko, edo burutuz gero, bidean, beste gauza batzuk galdu ditzakegu: lagunak, besteak beste.
Espero dugu gaurko saioan zer edo zer ikasi izana, bizitzarako baliogarria izango den beste tresna bat lortu izan dezazuen eta komunikatzerako eraren inguruko hausnarketa egin dezazuen.
Suposatzen dugu atzo planteatzen genuen zalantza argitu egin dela jakingo duzuela dagoeneko. Denetik entzun da prentsan eta sare sozialetan eta aukera guztiak izan dira defendatuak eta kritikatuak. Baina zaratatsuena gabarra ateratzearen aldekoa izan da zalantzarik gabe, online sinadura bilketa eta guztiz! Nahiz eta mugimendu nabaria gabarra ateratzeko aldarrikatu eta eskatu izana, ezetza eman du Athletic-ek.
Aukera paregabea izan da berdintasunez jokatzen dugula eta desberdinak garela munduari erakusteko, baina azken hitza ez da espero genuena izan. Galdu dute aukera aparta, penagarria benetan... Argi dago geure gizartea matxista hutsa dela, lotsagarria eskoletan eta geure bizitzan horren kontra borrokatzen saiatzen garenenontzat.
Hala eta guztiz ere, garaipena ospatzeko mutilek iaz Superkopa irabazi zutenean bezalako ekitaldiak antolatu dira gaurko. Horrela argitaratu zuen atzo Club-ek:
Gabarra itsasadarra zeharkatzen ikusteko gogoekin geratuko gara, baina espero dugu Bilbo eta Bizkaia osoa zurigorriz tintatzea eta neska txapeldunek behar duten errekonozimendua jaso dezaten.
Hona hemen La Sexta telebistak egindako aldarrikapena. :
Ikasturte honen zehar, askotan landu dugu berdintasunaren gaia eta teoria ondo dakigu, gizonak zein emakumeak egoera beraren aurrean aukera eta eskubide berdinak izan behar ditugula, alegia. Baina tamalez beti ez da horrela izaten, asteburu honetan eredu argia izan dugu.
Atzo Athletic Club-eko emakumezkoen taldeak Ligako txapelketa lortu zuen, 5. txapelketa, 2003, 2004, 2005 eta 2007 urteetan lorturikoei gehitzen zaie aurtengoa. Hau bai eredu aparta! Gora gure jokalariak!
Ospatu behar dugu atzo bizi izandako lorpena, oso gaitza baita horrelako tontorrera heltzea eta batek daki noiz izango dugun hurrengo aukera... Agian datorren urtean emakumezkoen Champions League-n! ;) Beraz, antolatzen diren ospakizunetan parte hartu behar dugu mutilek Superkopa lortu zutenean egin genuen moduan, gure neskak Superligako txapeldunak baitira!
Ospakizunekin batera, berdintasunaren kontua dator: afizioa garaipena ospatzeko gabarra ateratzea eskatzen ari da. Dakizuenez, gabarra ateratzeko baldintza liga irabaztea da (hori izan zen behintzat aitzakia iaz ez ateratzeko, mutilek Supercopa irabazi zutenean) eta hori da, hain zuzen, Athletic-en neskek lortu dutena. Ea erabakia hartzea dagokienei berdintasunaren alde jokatzen duten, behar bezalako errekonozimendua egiten dieten eta neskak gabarra gainean itsasadarra zeharkatzen ikusten ditugun, txapeldunek horrelako omenaldia merezi baitute, berdin dio neskak zein mutilak izan!
AUPA ATHLETIC SUPERTXAPELDUN!!!
Aste ona izan!
Baina hau ez da asteburu honetako lorpen femenino bakarra. Larunbatean Garbiñe Muguruzak teniseko Roland Garros txapelketa famatua irabazi zuen, munduko jokalaririk onena den Serena Williams garaitu ondoren eta munduko jokalaririk onenen arteko bigarren postua lortuz 22 urte izanik.
Aste honetan bizitzarako oso garrantzitsua den tresna bat aurkeztu nahi dizuegu: erresilientzia.
Inoiz entzun duzue hitz hau? Zuetariko baten batek ba al daki zer esan nahi duen edo zertarako balio duen? Beharbada horrela ez duzue inoiz entzun, baina jarraian emango ditugun azalpenekin konturatuko zarete eskolan eta familian ildo horretatik goazela askotan arazoei Aurre egiteko.
Lehenengo bideoari ekingo diogu zuzen, zuen ikuspuntuak kutsatu ez daitezen, eta gero komentatuko dugu ea zertxobait ulertu eta ikasi dugun...
Bideoan agertzen den moduan, gizartean, arrisku-egoerak edo esperientzia larriak eta traumatikoak jasaten dira. Horien aurrean, pertsona askok, gaixotasunak pairatzen dituzte. Ostera, zenbaitek egoera gainditzen dute eta askotan indartuak ateratzen dira esperientzia horietatik. Baina, zorigaitzeko faktore horien aurrean, zergatik ez dira pertsona guztiak gaixotzen haien egoerak parekoak izanik? Erresilientziari esker.
Orain erantzun ditzakezue aurreko galderak? Zuen iritziz, denok gara edo izan ahal gara erresilienteak? Zer landu beharko genuke gure erresilientzia maila igotzeko?
Bideoan pertsona baten bizitzaren ziklo osoa aurkezten zaigu, bere momentu onak eta txarrekin. Momentu ezberdin guztietatik ikas daiteke gure erresilientzia hobetzeko. Iraganean, pentsatzen zen erresilientzia genetikoki transmititzen zela. Hori dela eta, ez zen erresilientziaren garapena sustatzen. Gaur egun, ordea, nahiz eta genetikaren garrantzia hor egon, jakin badakigu, erresilientzia landu daitekeela; eta egiten bada, arazoei aurre egiteko trebetasun gehiago izango dugu eta hauetatik indarberrituta aterako gara.
Aipatu eta sailkatu ditzakezue bideoan agertzen diren momentu gaitz horiek eta bertan ikasten dena?
Oraindik argi ez badaukagu erresilientzia zer den, hurrengo bideoa lagungarria izan daitekeela uste dugu:
Argiago daukazue orain zertan datzan erresilientzia? Baten batek behar badu terminoaren definizioa, hona hemen duzue: zorigaitzeko faktoreen aurrean egoera gainditzeko gaitasuna da. Ezinbesteko trebetasuna da.
Eguneroko esperientzietan ditugun aukera apartengandik indartuak ateratzea espero dugu!
Irudi batekin bukatu nahi dugu gaurko gaia interesgarri eta aberasgarria izan delakoan
Gaurko egunak sarrera berezia merezi du, Jolasaren Nazioarteko eguna da eta. Jolasa bizitza da eta bizitza jolasa da.
Ba al dakizue nondik datorren Jolasaren Nazioarteko Egunaren jatorria? 1998an sortu zen, Ludoteken Nazioarteko Elkartearen (ITLA International Toy Library Association) eskutik, eta Frida Kim elkartearen lehendakariaren ekimenez. Maiatzaren 28a aukeratu zuten, Elkartea egun horretan eratu baitzen.
Jolasa munduko gizarte eta kultura guztietan agertzen den giza jarduna da. Besteak beste, inteligentziaren, afektibotasunaren, sormenaren eta soziabilitatearen hazkunde orekatua ahalbidetzen eta errazten du, hortaz, pieza giltzarria da norbanakoaren garapen integralerako.
Jolasteko ekintza entrenamendu ona da gaitasun sozialak garatzeko; elementu ludiko bat baino gehiago da. Oinarrizko aspektua da jokabidea osatzeko, jolasean aritzen garenean garen moduan agertzen baikara. Jolasean berez eta espontaneoki azaltzen gara.
Jolasa tresna baliotsua da, gizarte hobe bat sortzeko, norbanakoen artean komunikazioa sustatuz, komunitate bateko norbanakoen harremanetan sakonduz, eta aurkakoak diren jarrerak berradiskidetuz.
Ikusten duzuenez, onura ugari ditu jolasak, beraz, jolas gaitezen!!!
Jakintsua benetan 5 urteko neskato hau!!
Jarraian bideo bi luzaten dizkizuegu, edozein adinetan jolasaren garrantzia azaltzen dutena:
Abesten amaituko dugu gaurko sarrera Amets Arzallusen jolasteari buruzko bertso batekin Pirritx, Porrotx eta Marimototsen ahotan.
Pasa den astean oso ondo landu zenuten proposatutako gaia. Egia esan, espero genuen baino askoz hobeto. Oso poztu gintuen zuen erantzunak entzuteak, normalean, zuen adinarekin, oso ezberdinak izaten baitira. Zoriontzekoa da zuenak hain naturalak, askeak eta errespetuz beterikoak izatea.
Gaur jarraitu nahi dugu aipatu zen errealitate pare batekin. Alde batetik homosexualitatea eta bestetik, oso arrunta ez dena, baina bai oso zaila onartzeko eta errespetatzeko: transexuala izatea, hain zuzen.
Azken gai hau, orain dela gutxi arte, tabu izan da eta wikipediak horrela definitzen du:
"Transexualismoa edo transexualitatea nortasun sexuala anatomia sexualarekin bat ez datorrelaren jokaera da. Emakume transexuala gizon anatomiarekin jaiotzen dena da; gizon transexuala, berriz, emakume gorputzarekin jaiotzen dena, gizon sentitu arren. Hau da, bere sexualitate psikologikoak bereizten du eta ez bere anatomiak. Hori dela-eta, pertsona transexual batzuek genitalak beren sexu psikologikora egokitzeko ebakuntza egiten dute."
Azken bolada honetan hainbat familia borrokatzen egon da (eta badago) euren seme alaben eskubideak errespeta daitezen. Horregatik sortu da Chrysallis, haur transexuelak dituzten gurasoen elkartea, duela oso gutxi gai hau eskoletan lantzeko txikiei zuzendutako material didaktikoa aurkeztu duena.
Beti bezala, irudi batek mila hitz baino gehiago isladatzen du, eta bideo batek askoz ere gehiago, horregatik lehenengo bideoari ekingo diogu:
Hasiera batean txantxa izan daitekeena (Mario "mozorratuta" joatea eskolara), gai serio baino serioagoa bihurtzen da. Zer iruditu zaizue?
Azter dezagun planteatzen den egoera:
Zelan uste duzue sentitzen dela Mario? Zelako mezuak jasotzen ditu? Baten batekin ongi senti daiteke? Argi dago Santosen jokaerarekin ezin dela ondo sentitu, eraso zuzena egiten diolako. Baina Elenitaren hitzekin? Laguntzeko nahian esaten dio, besteak beste, ezin dela neska baten moduan jantzi ilegala baita eta mutilak ez direla neskak bezala janzten... Lortzen du laguntzea?
Zer deritzozue gurasoen jokaerari? Ama zuzenean ez da agertzen, baina umeak kontatzen du atzazalak margozten uzten diola; aita, berriz, lotsatu egiten da, begibistan dago. Zein da, zuen iritziz, hobeto laguntzen duena?
Demagun egun batean horrelako zerbait gertatzen dela zuen ikaskide batekin. Nola jokatuko zenukete? Santos bezala? Elenita bezala? Edo ba al dago beste jokabiderik?
Goazen bigarren bideoa ikustera:
Demagun zuek gurasoak zaretela eta zuen semea ez dela mutila sentitzen, neska baizik. Zer egingo zenukete? Zer deritzozue amaren jarrerari?
Ez diogu sarrerari amaiera eman nahi hurrengo bideoa elkarbanatu gabe, ikus dezagun:
Bidezkoa al da sentimenduak izkutatu behar izatea ingurukoak ez direlako toleranteak izaten? Orain teoria guztia badakizue, praktikan jarri behar izanez gero, jokabide zuzena aukeratzea espero dugu eta horrela lortuko dugu homofoboak baztertuta senti daitezen!!
Gaurko ekarpenak lotura estua dauka pasa den astekoarekin. Besterik gabe, ikus dezagun bideoa:
Ziurrenik bat baino gehiago ukituta eta hunkituta gelditu da... Normala da, geu ere bai, ez uste... Agian ez zaigu nabaritzen, kontua da abantaila daukagula, guk aldez aurretik ikusita baititugu ekartzen dizkizuegun bideoak.
Irudikatuko zenukete norbaiten desioa haizeak aurpegian jotzea izan zitekeela? Edo ilusioa mantentzea eta eguneroko gauza txikiez gozatzea? Edo paseo bat eman ahal izatea loreez disfrutatzen? Edo...
Bideoaren hasierako pertsona izango bazina, zelako erantzuna emango zenuke zuk bigarren partea kontuan hartu gabe? Eta... kontuan hartuta? Berdina ez izatea espero dugu...
Uste dugu joan den asteko mezua argi gelditu zela baina gaurko bideoaz hausnartzen badugu, geure ustez ez da zalantzarik geldituko eta geure helburua ozen baino ozenago ahoskatu nahi dugu: baloratu gauza txikiak, falta direnean handi bihurtzen dira eta! Ez itxaron gehiegi, aprobetxatu edozein gauza txiki gozatzeko, inoiz ez dakigu zer gerta daitekeen bihar. CARPE DIEM!!
Baten bati oraindik ere zalantzarik gelditzen bazaio, hurrengo bideo honekin argituko zaio guztia!
Amaitu baino lehen, esperimentu bat egin nahi dugu. Ea zelan ateratzen den...
Gaur ikusi eta ikasi dugun guztia kontuan izanik, espero dugu hobeto baloratzea daukagun GUZTIA. Zorte handikoak gara, ez izan inolako zalantzarik...
Gaur ere Internet Nazioarteko eguna da. Ospatzekoa da, tresna baliogarria baita. Berari esker sarrera hau ikus dezakegu, adibidez. Baina kontuz ikasi behar dugu erabiltzen, emandako aholkuak kontuan izanik.
Hona hemen denbora-lerro batean Internetek izan duen eboluzioaren bideoa:
Ikusten duzuenez, Historian bezala, urratsak gero eta handiagoak dira eta gero eta azkarragoak!
Batek daki zeuen artean hurrengo Bill Gates dagoen!!
Sarreraren izenburua irakurrita eta kartela begiratuta, ondoriorik ateratzen al duzue?
Zer dakusazue kartelean? Zerbait "arraro" somatzen duzue? Ondo aztertu...
Ez baduzue ezer "arraro" somatzen, askoz ere hobeto, horrek esan nahi du askatasun begiradak dituzuela eta genero eta aniztasun afektibo sexuala modu askean bizitzen duzuela.
Zergatik ekarri dugu? Gaur Homofobia, Transfobia eta Bifobiaren aurkako Nazioarteko Eguna delako. Duela gutxi Gazteen Euskal Behatotiak egindako ikerketa baten arabera, Euskadiko gazteak gero eta toleranteagoak dira. 15 eta 29 urte bitarteko gazteen % 92 ez daude ados “funtsean homosexualitatea gaixotasun bat da eta horrela tratatu behar da” dioen esaldiarekin; bakarrik % 3 azaldu dira ados esaldi horrekin. Adostasuna jaitsi egin da azken lau urteotan, 2012an % 6koa baitzen.
Izan ere, Homofobia, Transfobia eta Bifobiaren aurkako Nazioarteko Eguna maiatzaren 17an ospatzen da 1990 urteko egun horretan Osasunaren Mundu Erakundeak gaixotasunen sailkapenen eskuliburutik kendu zuelako homosexualitatea.
Harrigarria, ezta?
Are harriagarriagoa bideo honetan plazaratzen diren datuak, adi egon!
Espero zenuten horrelako nerriak existitzen zirenik? Zer deritzezue?
Amaitzeko, pentsakor utziko zaituzten bideo bat luzatzen dizuegu, EEBBetan iaz grabatutako esperimentu soziologikoa da, San ValentÃn ospatzeko egin zuten. Oraingo harridura onerako izatea espero dugu.
Toleranteak izan, askatasunez begiratu, ez epaitu azalaren koloreagatik, ideiengatik edo maitasun harremanengatik. Ekintzak epaitu: pertsona ona izaten bada ala ez, fidagarria bada ala ez, besteak lagutzen baditu ala ez, maltxurra izaten bada ala ez...
Bizitza ez da gorrotatzeko, disfrutatzeko baizik!!
Gaur ekartzen dizuegun gaia Whatsapp-ez jaso genuen pasa den astean eta zuekin elkarbanatu nahi dugu. Haur ospitalizatuen eguna aldarrikatzen da gaur. Horretarako bideo bat sortu dute hainbat erakundek, ikusiko dugu, baina ikusi ahala pentsa ezazue zergatik ekarri dugun, zein helbururekin.
Bideoa ikusita, bururatzen zaizue zein izan daiteken gaurko asmoa? Zer ikasi ahal dugu hemendik?
Gai honekin lotuta, gogora etorri zaigu duela gutxi irakurritako albiste bat. Berria egunkariak zakarren "Bestelako normaltasun bat" izenburuarekin. Bertan sakatuz gero, aurkezten diren andereño "berezien" kasuak aurkituko dituzue: lehenak zirkuan egiten du lan zirkuko umeei klaseak ematen karabana batean; eta beste kasuan, gaurko gaiarekin lotura estuagoa duena, Barakaldoko bi andereñoena (Begoña eta Itziar), Gurutzetako ospitalean ematen dituztenak klaseak.
Uste baino ume gehiagok igarotzen ditu denboraldi luzeak ospitalean. Joan zen 2014-2015 ikasturtean, Euskadiko 2.134 ikaslek, osasun arrazoiengatik eta ohiko ikastetxera joan ezin zirela eta, Ospitaleko eta Etxeko Hezkuntza Arretarako eta Arreta Terapeutiko-Hezigarrirako Lurralde Zentroek eskaintzen duten zerbitzuaren bidez jaso zuten hezkuntza. Horietan gehienek, 1.873 ikaslek, ospitale-eskoletan jaso zuten hezkuntza-arreta, 207 ikaslek euren etxean bertan, eta gainerako 54k Arreta Terapeutiko-Hezigarrirako Lurralde Zentroetan. Orotara, hezkuntza arloko 127 profesional arduratu ziren eurez.
Hezkuntza, Hizkuntza Politika eta Kultura Sailak “Ospitalerako ipuinak” 7 liburu argitaratu zituen iaz ospitaleratuta dauden umeei zuzendua. Ipuin hauetako zenbait dagoeneko erabili dira Euskadiko ospitale-eskoletan (Txagorritxu, Santiago, Gurutzeta, Basurto eta Donostian). Lagungarri zaizkie ospitaleratuak dauden haurrei mediku-tresneria nahiz jasotzen ari diren tratamendua hobeto ezagutzeko, euren gaixotasuna ulertzeko eta gertatzen ari zaiena hitzez azaltzeko.
Gaur eskuartean dugun gaiaren inguruko euskarazko bideorik ez dugu topatu, baina jarraian txertatzen ditugun bi hauek oso ondo irudikatzen dute zelakoa den haurren egoera ospilateetan.
Ikasturtea aurrera doa baina kontu asko ikasteko dituzue oraindik, are gehiago aste honetako jarrera batzuk ikusita... Guk jarraitzen dugu ekarpen aberasgarriak bilatzen zuekin baloreez hausnartzeko eta ikasketaren bat egin dezazuen.
Gaurko saioan, ez zaituztegu baldintzatu nahi eta sarrera honetan ez dugu informaziorik emango. Bakarrik entzun nahi dugu, izenburua irakurrita, zer datorkizuen burura eta zertan datzala uste duzuen. Hau da, hipotesiak egingo dituzue. Gero, bideoa amaitu ostean, konprobatuko dugu baten batek asmatu duen...
Orain egiazta dezakegu norbaiten hipotesia bete egin den. Ikusi ahala susmatzen zenuten horrela amaituko zela bideoa?
Zergatik izenburu hori? Ulertzen duzue ikusitakoarekiko loturarik? Altza eskua edo utzi zure iruzkina idatzita! Ongi etorriak izaten dira beti!
Argi dago pertsona bat epaitu baino lehen, pertsona horrek atzean duen guztia jakin beharko genukeela, ezta? Askotan ez dakigu eta ez dugu zertan jakin behar ere; beraz, kontuz ibili beharko genuke esaten eta egiten dugunarekin, guzti-guztiok motxila bat aldean daramagulako, batzuk beteago beste batzuk baino, baina azken finean, bakoitzak dauka berea.
Gaurko sarrerarekin espero dugu kontu batzuen ikuspuntu zabalagoa izatea eta besteen egoerak modu desberdinean ikustea, enpatia handiagoa izatean, alegia.
Azken urteotan kanpaina asko ikusi ditugu telebistan edo kalean, supermerkatuetan edo ikastolan bertan, behar handiak dutenei laguntza emateko eskaerarekin. Janaria, arropak, dirua... oso garrantzitsuak dira baina, horrekin bakarrik lagundu dezakegu? Ba al dago beste modurik? Baietz asmatu...
Bai horixe! Bolondresek euren denbora ematen dute ekintza guzti hauek, eta hainbat gehiago, egia bihur daitezen.
Behin hausnarketa hau irakurri nuen:
"Eman eskerrak bere denbora ematen dizun horri, bere bizitzan berreskuratu ezin duen gauza bakarra ematen dizulako."
Zer deritzozue? Inoiz egin duzue gogoeta horretaz? Justuak izaten gara eta laguntzen gaituzten pertsonei merezi duten moduan eskertzen diegu laguntza hori? Nola egiten dugu?
Gaurko bideoa gauzak musu truk egitearen garrantziari buruzko oharpen bat da. Denborak jartzen gaitu gure tokian eta ematen dugunaren bikoitza edo hirukoitza itzultzen digu. Garrantzitsuena ez da gauzen balio materiala, beste pertsona bat laguntzen edo gu lagunduta izatean sentitzen duguna baizik.
Zer deritzozue gizon gazteak egindakoari? Bazekien berak norentzat zen tarta hura? Nola sentitu da gizon gaztea neskatxoari tarta eta nota ematean? Eta gizon zaharra gauza biak jasotzean? Inoiz egon zarete honen antzeko egoera batean?
Orain dela urte asko oso pertsona garrantzitsu batek hauxe esan zuen:
"Irribarrea dohanik da baina eragin handia du,
jasotzen dutenak aberasten ditu
ematen dutenak txirotu gabe.
Une bat baino ez du irauten,
baina bere oroimena,
batzuetan, betiko da.
Inor ez da jasotzeari uko egiteko bezain aberatsa,
edo ez merezitzeko bezain txiroa.
Zoriontasuna sortzen du etxean,
laguntzen du lanean,
laguntasunaren ikur ezin hobea.
Irribarre batek nekatuari atsedenaldia ematen dio,
eta deprimituenei adorea.
Ezin da erosi, utzi, edo lapurtu,
ematen den unera arte ez baitauka baliorik.
Inoiz topo egiten baduzu
irribarre egiten ez dakien batekin,
izan zaitez eskuzabala, eman zurea,
inork ez baitu irribarre baten behar handiagorik
besteei ezin dienak eman baino."
Noren hitzak izan al dira aurrekoak? Anima zaitezte eta saia zaitezte asmatzen eta iruzkin batean izena uzten.
Beti bezala, zuen ekarpenak eta gogoetak ongi etorriak izango dira iruzkinen atalean.
Dakizuenez, gertu dugu liburu eguna. Baina, zer dakigu liburuaren historiari buruz? Liburuaren historia luzea da oso, izan ere Aro modernoan Johannes Gutenbergekin hasten da XV. mendean. Berak inprenta asmatu zuen eta paperez argitaratu zen lehenengo liburua Biblia izan zen.
Azken urteotan, Internetek protagonismoa kendu dio liburu tradizionalari, eta hainbaten ustez paperezko formatua desgertzeko arriskuan dago. Hala ere, urtero milaka liburu argitaratzen dituzte oraindik.
Jarraian egunaren jatorria plazaratzen dugu: apirilaren 23an ospatu ohi da Liburuaren Eguna, zehazki, “liburuaren eta autore eskubideen nazioarteko eguna”. UNESCOk apirilaren 23a "Liburuaren eguna eta egile edo autore eskubideen eguna mundu osoan" izendatzea erabaki zuen 1995. urtean, data horretan Miguel de Cervantes y Saavedra idazlea,William Shakespeare idazle ingelesa, eta Garcilaso de la Vega kronistaren heriotza (kasu guztietan 1616. urtean) gertatu zela oroitzeko. Baina hau ez da egia borobila, ez. Cervantes 22an hil egin zen, baina hurrengo egunean lurperatu zutenez, 23a hartu zen heriotza datatzat. Shakespeareren kasua okerragoa oraindik, juliotar egutegiaren arabera 23an hil zen, bai, baina gure egutegian (gregoriotarrean) maiatzaren 3an gertatu zen heriotza. Kuriosoa, ezta?
Guztiok dakigu zer inportantea den irakurtzea baina besteekin partekatzea irakurritakoa oso garrantzitsua da. Horregatik, hemen, ikastolan, solasaldiak antolatzen ditugu. Baina etxean, familiarekin ere partekatu ahal da irakurketa. Jarraian erantsitako bideoak oso ondo azaltzen dute horren garrantzia.
Hona hemen liburuei buruzko hainbat pertsonai ospetsu batzuren zitak partekatzen dizkizuegu. Baina erronka bat proposatzen dizuegu, bilatu zuen gustuko bat eta iruzkinetan utzi. Ez ahaztu idazlearen izena idazteaz. Ziur esaldi politak suertatzen direla!! Eutsi goiari!
Gaurko sarrera duela asko entzuten ari garen siriar gatazkari buruz doa, zertan datzan azaltzeko, arazoa oso argi adierazten duen hitzik gabeko bideo bat doakizue hemen:
- ¿Un refugiado sufre? ¿Como yo cuando lloro porque mi hermano me molesta…?
- No, mucho peor. Un refugiado es una persona que tiene que dejar su casa, su paÃs y todo lo que hace a diario, porque en su paÃs están en guerra y busca un lugar seguro en otro paÃs, con otro idioma y quizá diferente cultura donde poder empezar una nueva vida.
- Y si salen de sus paÃs, ¿dejan su colegio, sus amigos, su familia y todo lo que tienen?
- SÃ, y a veces tienen que caminar muchos dÃas o viajar en barcas en malas condiciones huyendo de un lugar en el que viven con miedo, tienen necesidades y pasan hambre.
- Claro que sÃ, todos podemos hacer algo por pequeño que sea.
- Abuelo, no quiero que haya refugiados en el mundo.
- Yo tampoco, hijo, cuando se acaben las guerras, ya no los habrá.
Inork izan al du aitona-amonengandik edo birraitona-birramonengandik gerra garaiko istorioak entzuteko aukera aparta izan? Ahal baduzue, galdetu, baina tentuz, askotan mina egiten baitu horrelako istoriak gogora ekartzea...
Aukerarik ez duzuenontzat, umea izan zenean gerra bizi izan zuen lekuko baten istorioa luzatzen dizuegu hemen:
Hitzik gabe eta oilo-ipurdi geratu zaretelakoan gaude... Gaiaren ildoa berreskuratuz, oraindik ere zalantzarik balego siriar gatazkari buruz, hurrengo istorioak agerian uzten ditu balizko zalantzak. Adi egon!
Hau bideoa ikusi ostean, jarri siriar umeen zapatetan eta pentsa ezazue nola sentitzen den zeuen adineko ume bat egunak eta gauak ematen dituenean gatazkarik ez dagoen herrialde batera ihes egiten duen bitartean. Bidezkoa al da? Gauza handirik ezin da egin, baina uste duzue zerbait egin dezakezuela laguntzeko? Beste ikastola batzuetan zeozer badabiltza egiten, bestela ikusi hurrengo lotura...
Amaitzeko Sajaren irakaspen ederrarekin itxiko dugu sarrera hau baina pentsakor gera zaitezten eta daukazuena gehiago balora dezazuen espero dugu, batez ere askotan aprobetxatzen ez duzuen ikasteko aukera paregabea...
Ezer ikusi baino lehen, galdera bat botako dizuegu: zuen ustez, inportantea da besteek esaten digutena kontuan izatea geure ekintzak aurrera eramateko? Erantzun beldur barik, ez da erantzun zuzenik egongo mometuz, zeuen iritzia baino ez da eta guztiak, ondo arrazoituak, baliogarriak izanen dira.
Eztabaidaren ostean, ikus dezagun hurrengo bideoa, ea iritzia aldatzen duzuen... edo ez!! Batek daki!!
Zer uste duzue orain? Kontuan izan behar dugu besteek esandakoa egoera zail baten aurrean? Inoiz jokatu duzue kanpoan gelditu diren igelak bezala? Hau da, inoiz desanimatu duzue norbait pentsatu duzuelako ez zela gai izango zerbait egiteko? Gorra ez den igelak desberdin jokatuz gero eta amore eman beharrean, bere indar guztiez ateratzeko ahaleginak egin izanez gero, kanpokoak are txundituago geratuko lirateke. Argi dago ikasketa ederra izan dutela kanpoko igelek, eta ziur, haiei gertatu zaien bezala, zuengan ere bai adibide honek eragina izan duela. Edo hori espero dugu behintzat!!
Hurrengo bideoaren protagonistak esku-jolas baten pertsonaiak dira, ziurrenik guztiontzat ezagunak: Harri, Orri eta Ar. Oraingoan ez dugu galderarik egingo aldez aurretik. Ikus dezagun bideoa:
Argi dago kanpoko itxuraz ezin garela fidatu. Batzuetan laguntzat ditugunak ez dute erantzuten behar bezala eta, aitzitik, maiz, espero ez dugun pertsonengan altxorrik politenak topa ditzakegu eta laguntasunik politenak sor daitezke.
Baina, zer nolako lotura daukate bi bideoek? Guk ikusitakoa plazaratuko dizuegu, baina ziur gaude zeuei besteren bat ere bai bururatuko zaizuela. Animatu zaitezte elkarbanatzen!
Askotan guk bakarrik ezin diegu egoera zailei aurre egin, baina besteen laguntzarekin dena izaten da posible, are gehiago besteak gugan sinesten dutela sentitzen badugu, igeltxo gorrari gertatu zaion moduan (nahiz eta egoera horretako errealitatea beste bat izan).
Ingurukoen laguntza eta konfidantzarekin dena izan daiteke posible! Hortaz, zeuen artean laguntza eman, mezu baikorrak adierazi ondokoak babestuta eta maitatuta senti daitezen, eta horrela egoera latzak eramangarriago bihurtuko dira.
Hamaika egun barru, martxoak 8an, genero berdintasunaren aldeko eguna ospatuko dugu. Beti esaten dugun lez, nahiago genuke horrelako ospakizunen beharrik ez izatea, baina etorkizun hori heldu arte hemen egongo gara guztion balioa eta berdintasuna aldarrikatzeko prest.
Hurrengo bideoa oso mamitsua da eta aurreko paragrafoan adierazitakoa era esanguratsuan isladatzen du. Ikus dezagun:
Zer iruditu zaizue? Mutilen hasierako jarrera, tamalez, espero genuen, baina neskena? Espero zenuten euren buruaz horrelako irudi txarra izatea? Zergatik izango da horrela? Prest egongo zinateke munduari nesken balioa eta nesken eta mutilen arteko berdintasuna erakusteko? Bururatzen zaizue nola egin?
Guk, hemendik, erronka bi proposatu nahi dizkizuegu: alde batetik, asmatu lelo bat berdintasuna aldarrikatzeko eta jarri iruzkin batean. Bestetik, pentsatu eta proposatu iruzkinetan zelan egin daiteken aldarrikapen honen publizitatea ahalik eta jende gehiago erakartzeko. Denon artean bat aukeratuko dugu eta, posiblea bada, martxan jartzen saiatuko gara. Baietz lortu!
Orain dela gutxi Nick Vujcicen istorioa ezagutu genuen Willen bitartez (Tximeletaren Zirkoko protagonista) eta geroxeago entzun genuen Emmanuelek interpretatutako John Lennonen Imagine abestiaren bertsioa. Adoretsu amorratuak dira biak eta norbera gainditze eredu bikainak ere bai, baina noski, ez dira bakarrak.
Hurrengo bideoaren protagonista Mark Goffeney duzue. Agian zuetariko baten batek ezagutzen du musikari honen berezitasuna, El Hormigero telesaioan agertu baitzen pasa den astean. Ez baduzue ezagutzen, disfruta ezazue hurrengo bideoekin.
Lehenengoan Mark Kontserbatorioko ikasleei masterclass bat ematera joaten zitzaien. Ikasle batzuen ezpainetan argi eta garbi isladatzen dira harridura eta lilura hitzak. Beste batzuk aho bete hortz geratzen dira... Ikus dezagun zergatik!
Zuen aurpegietan ere bai Markek eragindako harridura isladatzen da, baina oraindik ez du bukatu... El Hormigueroko zati txiki bat ikusiko dugu eta ziur gaude oraindik gehiago ere harrituko zaretela.
Espero zenuten munduan holako kitarjole bat egongo zenik? Zuen ustez, Markek bere burua onartu du? Nola hartu du bere ezintasuna? Zer egin du aurrera egiteko?
Beti bezala, galdera hauek sua pizteko baino ez dira, zuen iruzkinak entzuteko edo irakurtzeko prest gaude. Anima zaitezte!
Urtarrilaren 30ean Berria egunkarian albiste honekin topatu ginen eta zuei zabaltzeko gogoa etorri zitzaigun, ikus dezazuen zelako irakaspen ederra eman zuten Greziako bi futbol taldek.
Ostiral iluntzean jokatu zuten Greziako Ligako bi taldeek, baina ezohiko moduan hasi zuten partida. Epaileak hasiera eman, eta eseri egin ziren jokalari denak, entrenatzaile eta ordezkoekin batera. Bi minutuz egon ziren horrela, beren herrialdeetako gatazketatik ihesi doazenen heriotzak eta haienganako tratua.
Estadioan, protestaren berri eman zuten: "AELen administrazioak, entrenatzaileek eta jokalariek bi minutuko isilunea gordeko dute, Egeo itsasoan Europako Batasunaren eta Turkiaren axolagabekeriaren ondorioz egunero bizia galtzen jarraitzen duten ehunka umeen oroimenez".
Zer iruditu zaizue bi talde hauen ekintza? Imagina ezazue bihar Real Madril eta Athletic-en partidan gauza bera gertatzea... Askotan, ez da beharrezkoa gauza handirik egitea mundua aldatzeko... azken finean, denok egin diezaiokegu plante injustiziari, ezta?
Orain dela aste batzuk Tximeletaren Zirkua filma laburra ikusi genuen eta hausnarketa politak egin zenituzten. Baietz gogoratu nor zen Will, eta agian Lorenzo ere ezaguna egiten zaizue (aspaldian ikusi genuen zer gertatzen zitzaion bere ontziarekin...)
Dakizuenez, pertsona bitxiak daude mundu honetan, batzuen ustez balio handikoak ez direnak, baina beste batzuek benetan bitxiak balira bezala tratatzen dituzte. Gaurko sarrera honetan 2014. urtean Goya saria irabazle izendatu zuten filma laburra ikusiko dugu. "Kordak" da bere izenburua. Ikus dezagun bideoa!
Zer iruditu zaizue Mariaren jarrera? Zer egin du ikasle berria ondo egonarazteko? Nahiz eta hitz egin ez, klasekide berriak asko esaten du, ezta? Nola nabaritzen du hori Mariak? Argi dago komunikatzeko modu asko daudela eta besteak ondo sentiarazteko aukera anitz ditugula gure esku.
Filma honen atzetik badago benetako istorio bat. Familia askorena, alegia. Kasu honetan, zuzendariak bere familian aurkitu zuen adibidea. Hurrengo bideoan zuzendariarekin egindako elkarrizketa bat ikusiko duzue.
Bazenekiten zer den garun paralisia? Eta gaixotasun hori jasatzen dutenek lan itzela egin behar dutela aurrera ateratzeko? Ez da lan erraza, baina, eskerrak, jende asko daukatela beraien aldean laguntza emateko prest.
Hemendik oso gertu, Gipuzkoan alegia, dagoen erakunde batek egindako bideoa proposatzen dizuegu. Baietz asmatu zer aldarrikatzen duen!
Eta amaitzeko, hitzik gabe utzi gaituen "Oparia" izeneko laburmetraia. Ziurrenik, hasieran ez diozue lotura ikusiko, baina... Aurrerago zentzua ikusiko diozue eta ulertuko duzue zergatik ekarri nahi izan dugun. Adi egon geroago komentatzeko!!
Antza denez, oso garrantzitsua da bakoitza nolakoa den jakitea eta onartzea, besteak izaten diren modua onartu ahal izteko, ez duzue uste?
Beti bezala, zuen iruzkinak ongi etorriak dira. Anima zaitezte!!
Ez, ez gara okertu, badakigu larunbatean izan zela hilak 30, baina gure ustez, egun berezia zen eta gaurko saioa aprobetxatu nahi dugu aipatzeko, ausnartzeko eta zerbait ikasteko ere bai, zergatik ez!!
Herenegun indarkeriaren kontrako eta bakearen aldeko eskola-eguna zen. Urtarrilak 30ean, hezkuntzan azpimarratu behar diren baloreen artean tolerantzia, elkartasuna, konkordia, Giza Eskubideen errespetua, indarkeria eza eta bakea daude. Egun honetan eskolak, arraza, kultura eta erlijio desberdinetako pertsonentzako, bakea eta ulermenaren aldeko baliabideak izan ziren. Baina, bakarrik egun bateko ospakizuna izan behar da? Penagarria da horrelako egun bat leku berezia behar izatea. Zuen ustez, zer esan nahi du horrek?
Zer dela eta data honetan? Egun horretan Indiako lider nazionala eta espirituala izan zen Mahatma Gandhiren heriotzaren urteurrena ospatzen da, Indiar integrista batek 1948 urtean tiroz erail zuen. Baina... Nor izan zen gizon hori? Mohandas Karamchand Gandhi Indian 1869 urtean jaio zen eta munduko bakezaletasunaren ordezkari nagusiena da. Pertsona eta herrien eskubideen aldeko borrokan jardun zuen bakezalea izan zen, eta burutzen zituen ekintza horiek indarkeria ezan oinarritzen ziren. Indian jaio zen eta Ingalaterran zuzenbidea ikasi zuen. Hegoafrikara joan zen abokatu lana burutzera eta herrialde honetan izan zenean beltzek eta hainbat Indiarrek jasaten zuten arraza bereizketa (apartheid) ezagutu zuen. Herrialde honetan sistemaren aurkako aurreneko protesta baketsuak habian jarri zituen, erresistentzia pasiboa eta agintariekin lankidetza-ezan oinarritzen zen. 20 urteko borrokaren ondoren eta Hegoafrikako Indiar komunitatean hainbat hobekuntza lortu ondoren, Indiara joan zen bere herriaren independentziaren alde borroka egitera, izan ere garai hartan India Britainia Handiaren kolonia zen.
Britainiarren dominazioaren aurka zeuden milioika indiarrek, Gandhik Afrikan burutu zituen borroka baketsua jarraitu zuten, boikot eta manifestazio baketsuak bultzatuz. Gandhi behin baino gehiagotan atxilotua izan zen baina indiarren presioagatik berehala askatu behar izaten zuten, izan ere Gandhiren bizimodu sinple eta espiritualagatik Indiarrek santutzat hartzen baitzuten (Mahatmak sanskritoz 'arima handia' esan nahi du).
Indiar herriak Gandhi buruzagi zuelarik, urte askotako borrokaren ondoren, 1947 urtean independentzia lortu zuen. Hindu eta musulmanen arteko liskar baten ondorioz, Gandhi 1948 urtean eraila izan zen otoitz egitera joaten zenean. Gandhiren heriotza mundu mailako hondamendi kontsideratu zen, gainera Nazio Batuek dolu epe bat ezarri zuten. Injustizien kontrako bere borroka baketsua denborarekin garrantzi gehiago hartzen joan da eta esan beharra dago gaur egun munduko bakearen ikur bilakatu dela.
Egunaren historia eta jatorria aparte utzita, elkarbanatu nahi dugu zuekin bideo bat, irakaspen handikoa hain zuzen ere. Gerra batean izandakoa da protagonista eta "Imagine", bakea sinbolizatzen duen kanta, abestuko du. Horrela azalduta, ez dirudi oso erakargarria izango denik, baina bere hitzak entzuterakoan, ziur gaude zentzua ulertuko duzuela.
Beharbada urrun samar gelditzen zaigu adibide hau. Hurrengo bideoak geure eguneroko bizitzara hurbiltzeko asmoa du.
Haur txikien kontua badirudien arren, hau adibide oso hurbila dugu, zoritxarrez horrelakoak zeuen artean maiz gertatzen baitira, eta hortik abiatu beharko zinateke indarkeriaren kontra borrokatzeko eta bakearen aldean jokatzeko.
Pentsa ezazue zer alda dezakezuen bakoitzak toleranteago, solidarioago, justuago eta zintzoagoak izateko. Zeuen kontura uzten dugu...
Sarreraren izenburua ikusita, gaurko saioan kafeaz arituko garela uste al duzue? Argi dago ezetz, baina zerekin lotu dezakegu? Bideoa ikusi baino lehen, minutu bat emango dugu pentsatzeko eta ideiak botatzeko.
Ikus dezagun...
Guztiok daukagu kikara bat, zein da zurea? Ez da beharrezkoa ozenki esatea, nahikoa da horretaz hausnartzen badugu eta ohartzen bagara zein den...
Gure ustez, askoz zoriontsuago bizi izango gara gauza materialei horrenbeste inportantzia ez badiogu ematen. Adibide hurbila daukagu: Gabonak izan dira eta, ziur gaude, hamaika mila opari jaso dituzuela eta normalean baino askoz ere gehiago jan duzuela...
Inoiz gelditu egin zarete une batean pentsatzeko zer gertatzen den dirua ez daukatenekin? Zelan ospatu dituzte egun berezi horiek? Oparirik jaso al dute? Eta, zuen ustez, ez badute jaso, zoriontsuak izan dira? Beharrezkoak dira opariak eta oturuntzak zoriontsu izateko? Beste aukerarik ba al dago?
Honek guztiak gogora ekarri digu liburu hau:
Saharan diru askorik ez badaukate ere, harea bai eta ondo pasatzeko eta gozatzeko gogoa ere bai. Bistan dago, bestela ezin izango zuten harearekin jolasteko liburu oso bat argitaratu, ezta?
Erreza ez dela izango badakigu, baina zeure kikarari garrantzi gutxiago ematen eta daukazunarekin bizitzaz gozatzen saiatuko zara hemendik aurrera?
Asteburu on pasa eta, beti bezala, zuen iruzkinak ongietorriak izango dira!
Ohituta gaude sarreratxo bat egiten bideoa edo ekarpena ikusi baino lehen. Gaur ez dugu horrela jokatuko, uste baitugu bideo hau nahiko mamitsua dela eta ez duela sarrera handirik behar. Horrez gain, ez zaituztegu baldintzatu nahi ezta aurreiritzirik sortaraztea nahi.
Ohartxo bat bakarrik hasi baino lehen: normalean baino luzetxoagoa da.
Kontu asko aztergai daude bideo honetan baina pertsonaia batengan zentratuko gara: Willengan. Ez gara fisiko hutsean fijatuko, argi baitago guztiok besoak eta hankak ditugula. Hala ere, Willekin identifikatuta sentitu zarete inoiz, hau da, ahalmenik gabe? Horrela sentitzen denik ezagutu edo ezagutzen duzue? Zerbait egin dezakezuela uste duzue?
Orain, Willen jarrera azter dezagun; horretarako, hainbat momentu bereiz ditzakegu.
- Hasiera-hasierakoa, lehenengo zirkuan dagoenean, alegia. Zelan sentitzen da? Aukerarik al dauka besterik egiteko? Norbaiten laguntza jasotzen du?
- Ondoren, handik ihes egiten duenean eta furgonetan izkutatzen denean. Zelan uste duzue senti daitekeela bere helburua lortzean? Norbaiten laguntza jaso du egoera horretan?
- Tximeletaren zirkuaren lagunekin dagoenean hasiera batean. Lehengo zirkuan baino hobeto sentitzen dela uste duzue? Momentu txarrik somatu duzue?
- Eta azkenik, uretara erori ondorengoa. Nork eta nola laguntzen dio Willi?
Hau guztia aztertu ondoren, zer deritzozue Willen jarrerari une bakoitzean?
Amaitzeko, azkenengo galderatxo bat: bazenekiten Willen papera antzezten duen aktorea, Nick Vujcic, hainbat lekutara doala urtero jendea bere gaitasunez ohartarazten laguntzeko asmoz?
Hasieran aipatu dugun moduan, film hau oso esanguratsua da eta jarrai genezake galderak egiten edo egoerak aztertzen. Orain zeuen txanda da, zerbait gehiago adierazi nahi baduzue, aurrera! Iruzkinetan utzi!!
